Geçtiğimiz yıllarda yapılan bilimsel araştırmalar, doğayla iletişim kuran çocuklarla ilgili şu sonuçlara varıyor;
Doğa, çocukların duyularını güçlendirir.
Doğa çocukların öz güvenini artırır, okuldaki başarılarını ve çevreleriyle uyumlarını destekler (American Institutes for Research, 2005, Louv 2008).
Bedensel ve zihinsel olarak aktif oldukları için çocuklar daha sağlıklı olur ve obezite riski düşer.
Bahçede zaman geçirmek D vitamini seviyesinde artışa neden olduğu gibi, çocukların gelecekte karşılaşabilecekleri kemik problemlerini de asgariye indirir. Doğa çocukların fiziksel sağlığını geliştirir (Grahn ve arkadaşları, 1997).
Doğal ortamda bulunmak çocuklardaki hiperaktiviteyi azaltıyor, onları sakinleştirir. Doğayla temas, dikkat eksikliği-hiperaktivite sendromunu da içeren birçok rahatsızlığa karşı sağaltıcı etki gösterir (Kaplan ve Kaplan 1989, Grahn ve arkadaşları 1997, Wells 2000, Taylor, Kuo ve Sullivan 2001).
Doğal ortama izin veren okullarda başarı seviyelerinde artış görülür.
Doğadaki etkinlikler çocukların yaratıcılığını geliştirir (Chawla 2002).
Doğayı temel alan eğitim sistemi, öğrencilerin eleştirel düşünme yetileri üzerinde yapılan testlerde daha başarılı olmalarını sağlar.
Doğadaki serbest etkinlikler çocukları stresten uzaklaştırır, sarsıcı deneyimler yaşamış çocuklar için psikolojik koruma sağlar (Wells 2000).
Oyun, çocukların duygusal gelişimini koruyarak desteklerken, hızlı yaşam koşulları anksiyete ve depresyona neden olur.
Doğa, daha fazla sosyal iletişime ve toplum bilincinin gelişmesine, böylelikle ilişkilerin sağlam temeller üzerine kurulmasına destek oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder